Sistem akreditacije – sistem koji ima sopstvena pravila, postupke i manadžment za sprovodjenje procesa akreditacije.

Strukturu sistema akreditacije čine:

• nacionalno akreditaciono tijelo
• organi i komisije akreditacije
• pravila akreditacije
• postupci akreditacije
• akreditovane organizacije

Razvoj nacionalnog sistema akreditacije je od značaja za sve zainteresovane strane: korisnike usluga akreditovanih organizacija, same akreditovane organizacije, Vladu i državne institucije (posebno u dijelu regulisane sfere) i na kraju same potrošače koji treba da koriste proizvode garantovanog kvaliteta i bezbijednosti.

Nacionalni sistem akreditacije treba da se bazira na nacionalnim, evropskim i medjunarodnim standardima. Nacionalni sistem akreditacije se prepoznaje preko nacionalnog akreditacionog tijela. Ovo tijelo predstavlja garant povjerenja za sva akreditovana tijela za ocjenu usaglašenosti.

Svoj rad Akreditaciono tijelo bazira na zahtjevima standarda ISO 17011 (Opšti zahtjevi za tijela koja ocjenjuju i akredituju tijela za ocjenjivanje usaglašenosti). Postupak akreditovanja se vrši na osnovu ključne aktivnosti – ocjenjivanja. Ocjenjivanje izvode kompententni ocjenjivači (status ocjenjivača i njihovu kompententnost prati posebna Komisija) koji sprovodjenjem postupka ocjenjivanja utvrđuju kompetentnost kadrova, opreme i metoda organizacije koja je podnijela zahtjev za akreditaciju. Ocjenjivači su u većem dijelu eksterno angažovane osobe čiju obuku finansira Akreditaciono tijelo. Pored poznavanja zahtjeva standarda za predmetnu oblast akreditacije i iskustva u radu na ovim poslovima, ovi kadrovi moraju da ispunjavaju i zahtjeve koji su specificirane kao visoko moralne osobine prezentirane u standardu ISO 19011 (Uputstva za provjeravanje sistema menadžmenta kvalitetom).